Rosaceae



Amygdalus communis L.

Amygdalus L.
Amygdalus communis L.
Ömür: Çok yıllık
Yapı: ağaç
Hayat formu:
İlk çiçeklenme zamanı: 3
Son çiçeklenme zamanı: 4
Habitat: doğal, kuru yamaçlar, kalkerli geçitler, çalı ve meşe ormanlıkları
Minimum yükseklik: 150
Maksimum yükseklik: 1800
Endemik: -
Element: ?
Türkiye dağılımı: Anadolu
Genel dağılımı: KB. ve O. Asya
Bulunduğu iller
Bulunduğu kareler A1 A2 A3 A4 A5 A6 A7 B1 B2 B3 B4 B7 B9 C5 C6 C8

 
A. communis L., Sp. PL 473 (1753). Syn: A. dulcis Miller, Gard. Dict. ed. 8: no. 2 (1768); Prunus amygdalus Batsch, Beytr. Entw. Pragm. Gesch. Nat.-Reiche 1:30 (1801); P. communis (L.) Arc, Comp. Fl. Ital. 209 (1882) non Huds. (1778); P. dulcis (Miller) D.A.Webb in Feddes Rep. 74:24 (1967). Ic: FI. URSS 10: t. 33 f. 1 (1941).
Unarmed tree to 8 m; young shoots glabrous. Leaves ovate-lanceolate or elliptic, 2.5-9(-12) x 2-3 cm, dentate-serrate, glandular, entirely glabrous or pubescent beneath when young, leathery; petioles 10-30 mm. Flowers white or pink, up to 4 cm diam., pedicels up to 5 mm. Drupe obliquely ellipsoid to elongate-ellipsoid, compressed, up to 50 x 30 mm, olive-green, velutinous; stone pitted and ± grooved, keeled. Fl. 3-4. Native and naturalized; dry slopes, calcareous gorges, in scrub and Quercus forest, 150-1800 m: widely cultivated.
Described from Mauritania (N.W. Africa) (Hb. Cliff.!).
Widespread. A3 Bolu: 5 km N.W. of Seben, 800 m, Kühne 2243! A5 Amasya: Amasya, 500-600 m, Bornm. 1889:1531! A7 Gümüşane: between Ardas and Beşkilise, Sint. 1894:2105! B1 Çanakkale: Thymbra, Karali Da., Sint. 1883: 243 !B2 Balıkesir: Bigadiç, 150 m, D. 25145 !B3 Kütahya: Kütahya to Eskişehir, 900 m, D. 37012! B4 Ankara: c. 4 km N. of Ankara, M. & D. Zohary! B7 Elaziğ: 33 km S. of Elaziğ, M. Zohary & Plitm. 1863-4! B9 Van: Akdamar, 1800 m, D. 46036 (naturalized)! C5 Adana: Çiftehan, nr. Pozanti, 1000 m, Balls 660! C6 Gaziantep: Gaziantep, 800 m, Balls 868! C8 Mardin: Mardin, Haıısskn!
Native in S.W. & C. Asia (and N. Africa?); also cultivated throughout its native range and in Europe, especially in the south, for ornament and for its edible seed - the Almond (in Turkish - 'Badem'); extensively naturalized. A long history of cultivation may account for the considerable variability shown by this species.